Maison LÉLA

Ursula, 25-02-2024

Waar blijft de tijd? het is gewoon alweer 2 maanden geleden dag ik een stukje op onze site heb geplaatst. In de laatste twee maanden hebben we familie op bezoek gehad en ben ik zelf tien dagen in Nederland geweest. In januari zijn veel lieve mensen jarig en dit jaar werd mijn kleindochtertje een jaar en mijn moeder 75, dus veel taartjes gegeten. We laten onze een beetje leiden door wat zich aandient en hoe het voelt en hoe we het  praktisch kunnen organiseren en combineren, een feit blijft dat we niet overal meer bij kunnen zijn. Dat is nu eenmaal een gevolg van de keuze die we hebben gemaakt en die voelt nog steeds goed. Zelfs in de wintermaanden!

Bij het warm houden van het huis hoort een actief leven. In de winter zijn we ( vooral Leon) altijd met hout in de weer en praten we in termen van: "we gooien er nog wat op, er is goede trek, knijp hem maar af en andere stooktermen". In ons heerlijke warme huis ben ik zelf met allerlei hobby's bezig geweest en heb ik inmiddels ( online) Franse les. Ook ben ik alweer  met de voorbereidingen voor het nieuwe moestuinseizoen bezig geweest, daarvoor heb ik wat meer gras uitgestoken. Leon heeft er een mooi hek omheen gemaakt, zodat Bennie de zaadjes er niet uit kan graven of met zijn kont de jonge plantjes plat kan drukken. Dit was eigenlijk ook voor de kippen, maar die zijn helaas overleden. Klinkt misschien raar, maar wij zagen ze toch niet alleen als ei-productie-machines en missen ze. In mei hopen we weer andere dames te krijgen van ongeveer een half jaartje oud.

Leon zit nooit stil, zijn hobby is klussen en buiten rommelen. Hij heeft samen met zijn schoonzoon een mooie overkapping gemaakt om spullen droog te kunnen zetten die hij regelmatig op het grote veld gebruikt. Een mooie aanwinst en zo leuk dat hij het telkens van gebruikt materiaal bouwt.

Ook hebben we mooie stappen gemaakt in het kleine huisje... la petite maison Lela ;-). Leon heeft hard gewerkt aan de voorbereidingen voor het sanitair. Afvoer en het water!  Maar ook wandjes geplaatst met een deur, hierdoor krijgen we steeds meer inzicht voor de volgende werkzaamheden en moet ik me beheersen om al niet te veel over inrichten na te denken. Mijn bescheiden aandeel is, de oude terracotta vloertegeltjes schoon schrobben. Al met al wordt het een karakteristiek en authentiek frans huisje. Met andere woorden het blijft wat stoffig en er is niets recht, maar ontzettend sfeervol!

Ursula, 29-12-2023

Eigenlijk had ik 15 november iets moeten schrijven, op dat moment woonde we namelijk precies een jaar in Frankrijk. Natuurlijk hebben we hier samen bij stilgestaan met wat lekkers van de bakker en heb ik er iets op Instagram over gepost. Er is heel veel gebeurd in ons eerste jaar, we hebben heel veel gedaan en ook veel niets gedaan, gewoon genoten van het hier zijn. We hebben mensen ontmoet en zelfs nieuwe vrienden gemaakt, met mensen die we waarschijnlijk in Nederland nooit hadden ontmoet. Eén ding hebben we met elkaar gemeen "het gevoel anders te willen leven in een andere omgeving dan dat we gewend waren". Maar ook meer ruimte willen ervaren en buiten willen zijn, noemen we tijdens deze ontmoetingen. Natuurlijk wanneer je terug kijkt, lijkt een jaar altijd omgevlogen. maar als we dan inzomen op al die die bijzondere momenten hebben we het jaar echt heel bewust geleefd. "Bewust leven" dat dekt precies de lading van wat we hier doen. 

De kerstdagen hebben we in Nederland gevierd met onze familie en het blijft fijn, om naast het contact via alle moderne technieken, iedereen even vast te kunnen houden. Natuurlijk hebben we dit, zoals bij iedereen bekend, gelijk met wat Marktplaats-aankopen gecombineerd.

Bij thuiskomst waren we blij dat de kippen het goed hadden gedaan zonder de dagelijkse verzorging. Toch fijn om ze weer te zien scharrelen en eigenlijk mooier dan voor vertrek. Ze hebben weer nieuwe veren om hun kale kippennekjes gekregen. Alle gezegdes en spreekwoorden over kippen kloppen trouwens echt! Toch wanneer ik in Januari wat langer terug naar Nederland ga voor belangrijke verjaardagen en dan ook om vrienden te bezoeken, blijft Leon bij zijn harem :-)

We waren ook nieuwsgierig of de kalk laag die Leon in de gite heeft aangebracht goed aan het drogen was, om nog beter het eindresultaat te kunnen zien. We zijn er zelf enthousiast over, het is precies het effect en de uitstraling zoals we voor ogen hadden.

Zo gaan we stapje voor stapje verder in een tempo die we laten bepalen door de waan van de dag. Onze waan!

De laatste dagen van het jaar geven altijd aanleiding om te bedenken wat we meenemen naar of anders willen in het nieuwe jaar. Voor ons is dat heel duidelijk: leven naar wat zich aandient en het heel bewust beleven!

Ursula, 2-11-2023

Waar ik de laatste keer nog schreef over nazomeren, moet ik nu over natte herfstdagen schrijven. Ach het feest heeft zo lang geduurd. Eigenlijk is het pas sinds twee weken regenachtig. Het is zo fijn dat we het plaatsje bij onze voordeur, terrasje voor de gite en het plateau achter de gite nog voor deze periode van grind hebben kunnen voorzien. Met name aan de voorkant is dit praktisch  om de blubber aan je schoenen te verminderen. Natuurlijk geeft het gelijk ook een mooie uitstraling. Toen het pas lag begon ik geregeld met een glimlach de begintune van "Dynastie" te neuriën , zo chique vond ik het hahaha. ( dit is waarschijnlijk alleen voor de 50 plussers te begrijpen).

Overigens leven we hier veel meer met de weersituatie van het moment. Droog betekent eigenlijk dat we buiten te vinden zijn, is het niet voor een klusje dan is het wel om te wandelen. Het voelt nog steeds goed dat we voor deze regio hebben gekozen en dat wordt continu bevestigd wanneer we de verkleuringen van de loofbomen ervaren. Als extra kers op de taart, is de luxe om er inderdaad elk gewenst moment van te genieten en niet te hoeven wachten tot die ene vrije dag of het weekend om naar buiten te kunnen. Afgelopen weken hebben in het teken gestaan van walnoten rapen en hout uit het bos halen. Leon heeft een tijdje  geleden een aardige man ontmoet die over 55 hectaren bos beschikt. Aangezien hij door een ongeval iets minder kracht heeft en minder mobiel is, kan hij de fysieke hulp van Leon goed gebruiken. Dit is een ruildienst geworden en heeft naast het hout  een mooie vriendschap opgeleverd.

Een andere leuke ruil was met Sven en Diane ( oude trainers van dochterlief) die ongeveer 90 km hier vandaan een vakantiehuis hebben op een prachtige plek. Naast de gezellige uurtjes met eclairs en pizza uit de houtkachel/fornuis, mochten we vele jonge boompjes uit hun terrein scheppen. De ruil? Een leuk oud stoeltje die ik op de vide grenier had gescoord. Zou toch mooi zijn als de wereld zo meer zou kunnen werken. De jonge boompjes hebben een plek gekregen achter op het veld en we zijn zo benieuwd hoe ze het volgend jaar gaan doen.

Wanneer we aan het einde van de dag uit gerommeld zijn, steken we de houtkachel en de kaarsjes aan en zeggen we geregeld tegen elkaar dat we klaar zijn voor de winter...lekker cocoonen!

Ursula, 28-9-2023

Dan is het plots herfst! Meteorologisch gezien is dat ook zo en de frisse ochtenden, de klamme avonden die vroeg beginnen en de verkleuring van de natuur bevestigen dit ook. Toch genieten we hier van een heerlijke nazomer. De middagen zijn zonovergoten en dat resulteert in walnoten en kastanjes rapen in korte broek! Volgende week zijn we in Nederland, waar ik tien dagen zal blijven. Naast het opzoeken van vele lieve mensen zie ik deze periode als een soort overgang van de seizoenen. Daarom probeer ik nu nog zoveel mogelijk vitamine D via mijn huid binnen te krijgen, dus buiten eten, sporten, wandelen, lezen en in de tuin werken. Aan de moestuin kun je ook goed zien dat de zomer echt op zijn einde loopt. Hij is nog niet zo ingezaaid en beplant dat we het hele  jaar rond ervan kunnen eten, maar wat hebben we veel gekregen van moeder natuur. Nog mooier, wat heb ik veel geleerd als stadse dame ( Rotterdamse). Deze pilot tuin, zoals ik hem heel de zomer heb genoemd, heeft veel inzichten gegeven over binnen zaaien, zaaien en planten in volle grond, hoeveelheid water dat gegeven moet worden, welke groenten er nog bij kunnen, meer planten in de tunnelkas, composteren en nog veel meer. Het veel meer is ook het verwerken van de druiven en het fruit, wecken en inmaken. Wat heb ik een begrip gekregen voor de prijs van handgemaakte producten, alles is zo bewerkelijk.

Deze ochtenden voor vertrek heb ik gebruikt om walnoten te wassen, appelmoes en vijgencompot te maken en stukjes appel te wecken. Eerder had ik al druivensiroop en appelstroop gemaakt. Het klinkt behoorlijk plattelands als ik het zo terug lees en dan heb ik het nog niet over de honig van de buurman en de eitjes van onze eigen kippen gehad. Nee we zijn niet zelfvoorzienend, maar genieten wel van alle pure smaken en de energie die het hele proces ons geeft. Het wordt wat saai maar ik wil toch ook nog het bloemenbed noemen, ingezaaid met allemaal gekregen zaadjes waaronder als verrassing ook een paar zonnebloemen. Het werd een kleuren zee en het spoort aan om volgend jaar veel meer gras te verruilen voor wilde bloemen inclusief onkruid ( dat zijn in feite echt wilde bloemen). Zelfs brandnetels ben ik gaan waarderen voor gier en om voor thee te drogen.

Onze fijne plek hebben we deze zomer ook met onze kinderen, mijn ouders en vrienden mogen delen. Verder heeft Leon terwijl ik met mijn handen in de grond zat of aan de wandel was, veel mooie dingen gemaakt en aangepast. Samen hebben we de zondagochtend als vast vide grenier- ochtend omgedoopt ( ik soms wat suf nadat het nachtwerk werd in het brocante café). Zo alles bij elkaar beschrijven wij ons leven hier nog steeds als " we rommelen lekker wat aan " en dat bevalt zeer goed. 

Ik heb zin in Nederland en we kijken samen uit naar een fijne herfstperiode hierin Champlitte! ( joehoe gaat de houtkachel s'avonds weer aan)

Ursula, 17-8-2023

Wandelen is iets wat ik in Nederland ook geregeld deed en waarbij ik altijd genoemd heb: dat het een prachtig land is. Wanneer je van rust en ruimte om je heen houdt is het alleen moeilijk om in het kleine landje een mooi plekje te vinden, wat ook nog te betalen is. Helemaal al wanneer je naast rust en ruimte ook nog eens je eigen tijd wilt indelen...dus vrijheid wilt. Daar bovenop komt ook nog eens dat het sowieso een grote uitdaging is om een woning te vinden, vooral voor starters.

Wanneer gasten bij ons op bezoek komen, krijgen we geregeld te horen dat we geluksvogels zijn. Dat klopt helemaal, zo voelen wij ons ook. Op het moment dat de gesprekken wat dieper gaan krijgen we vragen in de trend van: Missen jullie je vrienden en familie niet, missen jullie de horeca in Rotterdam niet en de theaters en bioscoop? soms voelt het een beetje alsof we ons moeten verdedigen voor de keuze die we gemaakt hebben. Want daar draait het uiteindelijk om in het leven ...zelf keuzes maken. En wat ben je bereid om voor die keuze te betalen ( metaforisch). Hoe graag wil je iets? De huizen en grond zijn in Frankrijk op het platteland veel goedkoper dan in Nederland en toen stelde we ons zelf de belangrijkste vraag: "willen we altijd zo blijven leven, zoals we gewend zijn ?( en onze omgeving).

Terug naar de basis, zuinig aan, zo min mogelijk deelnemen aan een vermaak-cultuur  en daardoor de vrijheid te hebben om je dagen zo in te vullen hoe je het liefst wilt, bevalt ons heel erg goed. Vervolg vraag: "of we hier voor altijd blijven wonen"? Ons antwoord: "Geen flauw idee, zolang we genieten en het goed voelt ,blijven we. Maar loopt het leven anders, dan lopen we gewoon weer mee:. Deze gedachte geeft pas echt vrijheid!

Oja,  deze mijmeringen speelde door mijn hoofd toen ik vorige week op een willekeurige dag en moment naar het volgende dorp Montarlot wandelde en genoot van onze prachtige omgeving.

Ursula, 30-7-23

Leuk om weer te schrijven over enkele ontwikkelingen . Achter de toekomstige gite  was het namelijk nodig om de grond op te hogen en daar heb je aarde voor nodig. Dus we nemen een graafmachine met een handige Fransman erop en graven een kuil en de grond  verplaats je. Dat kon uiteindelijk pas toen het weiland achter ons veld gehooid was, anders zouden we met het zware geschut een deel van de oogst vernielen. Toen onze dorpsgenoot toch bezig was hebben we hem meteen een aantal gaten laten graven om later bomen in te kunnen planten. Dit ging net iets vlugger dan dat wij het met een pikhouweel en spa konden doen. De grond bestaat voor een groot gedeelte uit stenen, het is echt monnikenwerk om handmatig te graven.

Daarna heeft Leon een goot gemaakt aan het dak van het huisje en vangen we het regenwater nu op in een groot plastic vat. Een bekende voetballer zou dit een win-win situatie hebben genoemd. Het regenwater loopt nu niet op het pas opgehoogde stuk om vervolgens de grond weer weg te spoelen en de planten en bomen kunnen zo nu en dan een flinke slok krijgen.

Wat we met die kuil gaan doen? Waarschijnlijk toch vijverfolie erin en dan kijken wat er in komt qua leven. Onkruid of wilde planten eromheen laten groeien en bloemen zaaien. Het eigenlijk gewoon maar een beetje laten gebeuren, dan ontstaan toch vaak de mooiste dingen!

Ursula, 11-7-23

Er zijn een paar weken verstreken en het is weer tijd om wat dingen te delen.

Voor mijn gevoel kan ik niet over de mooie dingen van het leven schrijven, zonder eerst iets over de verdrietige te delen. 21-6-2023 is mijn broer overleden. Dit is de reden geweest waarom ik de afgelopen tijd veel in Nederland ben geweest. Het is een periode geweest als een rollercoaster aan emoties en het was fijn om bij mijn ouders en kinderen te zijn. Eenmaal thuis heb ik een stukje op Instagram geplaats, om deze periode in het kort te omschrijven. ( zie onderstaande link)

https://www.instagram.com/p/CuOifENoAjM/?igshid=YTUzYTFiZDMwYg==

Aangezien Martin het mooi vond hoe ik mijn leven samen met Leon heb omgegooid en hij zelf nooit geleefd heeft naar een soort gemiddelde standaard, ben ik van plan om nog meer met de flow van het leven mee te gaan. Dat betekent bewust leven op onze fijne plek en hierover te delen!

Dus wat was ik blij dat ik de mooie witte herkauwers weer aan de overkant van ons veld zag lopen. Nog leuker om te delen dat het kippenhok en ren klaar zijn en we inmiddels vier mooie bruin gekleurde dames hebben rond scharrelen. Het stel noemen we K4 en ze dragen de namen: Kaatje, Katja, Kitty en Keesie ! Natuurlijk vinden we het geweldig dat we de volgende dag al 3 eieren in de legnestjes vonden, maar we vinden het vooral erg gezellig!

Tussen alles door krijgen onze plannen met het veld achterin en de toekomstige gite steeds meer vorm. Dit geeft steeds meer inzichten en energie ( uh..vooral bij leon) om bij 36 gr aan de riolering te beginnen. Het huisje heeft namelijk wel een aparte septic tank maar nog geen sanitair. Hakken en breken, verleggen en aanhelen en tijdens het proces steeds nieuwe inspiratie krijgen. Een ding weten we zeker, het is al leuk en het wordt als maar leuker!!

Ursula, 19-6-2023

Na weken van droogte met een constante temperatuur van 25-30 gr , regent het vandaag. Het is nu of nooit, schrijven! Het is te lang geleden en ik kreeg hier en daar al commentaar. Waar te beginnen? Want in de afgelopen 2 maanden is de tuin en onze hele omgeving ontploft in een groene oase. Dit jaarlijkse groeiproces van de natuur blijft ons verwonderen en we genieten volop van het buiten leven tussen al dat moois. ook mooi om alle seizoenen voor het eerst te beleven van onze nieuwe woonomgeving.

Op mijn Instagram account  zie ik dat het alweer zeven weken geleden is dat Sem als pelgrim bij ons is aankomen lopen en ik er een stukje over schreef. Dat ons huis aan de route van de Via Francigena ligt, geeft alleen maar meerwaarde voor mij als wandelaarster. Toen Sem vroeg of hij zijn tentje in onze tuin mocht opzetten, twijfelde we ook geen seconde. Het was een mooie ontmoeting met deze bijzondere eenentwintig jarige jongen. Ik voel me dan ook vereerd dat ik zijn reis op polarsteps mag volgen ( naast een klein groepje familie en vrienden). Zijn wandeltocht van Reims naar Rome is niet alleen fysieke uitdaging maar ook een reis naar binnen en door een levensfase. hij gaat hier uitkomen als een nog completer mens. Als bedankje voor zijn slaapplaats maakte hij een mooie foto van onze plek met zijn drone.( het begon toen net groen te worden)

De fruitbomen laten hun vruchten zien , zodat wij erachter komen wat voor soort er nu eigenlijk in onze tuin staan. Eind mei hebben we samen met de vogels kersen gegeten. Kleine kersen van de hoge "zoete kers". Verder zagen we de kale druiven ranken uitlopen en de tuinmuur veranderen in een groene zee, net als de muren van ons huis en het huisje achterin. De druivenboog staat klaar voor huwelijksfeesten ( volgens Henneke) en is een echte blikvanger!

Telkens wanneer we in Nederland zijn krijgen we dezelfde soort vragen. "hoe het met mijn Frans gaat" is daar een van. Mijn antwoord is dan "nog steeds het zelfde en dat ik het los heb gelaten, om de taal snel te moeten leren". Ik wist toen we dit avontuur begonnen dat dit mijn zwakke schakel van ons plan zou worden. Leon denkt er van het af het begin niet te veel  over na en regelt van alles in het Frans, misschien niet vloeiend maar het lukt hem wel. Ik vind het zo knap. Toch ben ik blij dat ik me er niet door heb laten weerhouden om uit mijn comfortzone te stappen. Ten eerste  heb ik de afgelopen jaren al voor twee levens gepraat en gecommuniceerd en ten tweede red ik me prima met losse woorden, handen en voeten en mijn glimlach. Het is net genoeg om eieren bij onze buurman te kopen, versta ik de belangrijkste instructies tijdens de qiqong lessen ( naar links, rechts, lichaamsdelen en adem in en uit :-) ) en  begrijp ik als de Franse gasten in het brocante café een karaf water of ander drankje willen bestellen. Mooie inhoudelijke gesprekken voer ik met mijn Vlaamse vriendin en de Nederlanders die in deze regio een tweede huis hebben of een zelfde soort weg zijn ingeslagen.  Verder heb ik de afgelopen periode vele telefoon gesprekken met mijn broer gehad, die nu me nu al dierbaar zijn. Dan zijn er nog alle mooie gesprekken met familie en vrienden op de momenten dat we in Nederland zijn. De gesprekken aan de tafel in de keuken of overkapping of tijdens het wandelen met vrienden die bij ons verblijven gaan ook altijd echt ergens over. Alsof de ruimte en rust op onze plek een uitnodiging geeft tot nadenken over het leven of misschien komt het wel door de vergelijking van hun manier van leven en de onze hier in Champlitte. Het buitenleven, het simpele klussen en aanrommelen, tuinieren en  de dag starten zonder schema en plan en nog veel meer of minder net zoals je wilt bekijken.

In stilte buiten zijn en werken heeft op mij het zelfde effect als yoga, mediteren, ademwerk, retraites of zweethutten. De tijd hebben om  gesprekken met mezelf te voeren zijn zo waardevol en maken me sterk om goed met de moeilijke kanten van het leven om te gaan.

Ursula, 20-4-2023 

Wat kan er veel gebeuren in een paar weken waarin vriendschap en familie centraal heeft gestaan, het is al bijna eind april. Onze vriend Ricardo en vakman is komen helpen met stucwerk in de gite en in het woonhuis , het werd een weekje werkvakantie. In de ochtend werken, lunchen in de tuin en daarna wandelen. Wat er na het wandelen gebeurde kan simpel ingevuld worden....iets met borrelen, eten en lange gesprekken. Ook wel herinneringen maken genoemd.

Daarna een week naar Nederland gegaan om een dagje op mijn kleindochter te passen ( slapen en lachen, wat een heerlijk meisje) en voor andere familie bezoekjes. Deze bezoekjes hadden een andere lading aangezien mijn broer ziek is. Ik heb getwijfeld om dit hier te noemen en uiteindelijk besloten om het wel te doen. Het leven in Champlitte is mooi, maar dat wil niet zeggen dat het altijd precies zo gaat zoals we het het liefste zien. Onder het klussen, tuinieren en wandelen is er genoeg tijd en ruimte om hierover na te denken. De conclusie is dat we blij zijn dat we deze stap hebben genomen en dat we er zoveel mogelijk van genieten, zolang het ons gegund is! Waarschijnlijk zal ik de komende tijd meer tussen Frankrijk en Nederland pendelen en wat ben ik blij dat we in Spijkenisse een fijne plek hebben waar we kunnen verblijven. Bij vriendin Tanja staat ons bed altijd klaar in een gezellige kamer en worden we keer op keer warm ontvangen. Hier zijn we zo dankbaar voor!

Nu is vriend Aad er en deze handige duizendpoot heeft de muren gesausd, helpt mee met het bouwen van het kippenhok ( project Leon) en wilt morgen laminaat leggen in de mooi opgeknapte kamer. Einde van de week rij ik weer met hem mee terug naar Nederland, daar wilt hij nog niet aandenken. Hij noemt dit een paradijsje en geniet met volle teugen. Tjonge jonge, wat gaat het allemaal snel, wat is het gezellig en wat wordt alles mooi met behulp van deze handige vrienden.... wij zijn echte geluksvogels!

O ja, zelf heb ik me deze week bezig gehouden met onkruid, onkruid en iets met brandnetels. Mijn werkplek bevindt zich tussen  fruitbomen vol bloesem, de werkomstandigheden bestaan uit een voorjaarszonnetje en fluitende vogels. Kortom een zeer therapeutisch weekje!

Ursula, 28-3-2023

In maart zijn we voor een paar dagen in Nederland geweest, hoofdzakelijk voor wat praktische dingen. Natuurlijk is het dan ook fijn om ouders en kinderen te zien en mijn kleindochter te knuffelen. Eenmaal terug in Champlitte pakken we ons leven hier dan eigenlijk heel snel en als vanzelfsprekend weer op. Het klussen binnen en buiten, dagelijkse loopje met Ben ( hondje) naar de boulangerie, mijn hardloop rondje, maandagavond qiqong, met hout bezig zijn voor de kachel, rust om te lezen, in het brocante-café meehelpen en eigenlijk het gevoel:  geen plan te hebben maar toch met van alles bezig te zijn.

Telefoon, WhatsApp en videobellen worden nu gebruikt waar ze voor bedoeld zijn, ze zorgen ervoor dat we in verbinding blijven met alle lieve mensen die in Nederland wonen. En ja, natuurlijk zou ik soms even met een theetje bij willen kletsen of steun bieden waar nodig, maar het leven dat we nu hier vormgeven en leven is het waard omdat niet altijd te kunnen. De wetenschap dat wanneer de behoefte er is of het nodig is, 650 km echt heel goed te doen is.

Van mijn kant even geen klus foto's maar een paar plaatjes ( ik had moeite met selecteren), van de wandelingen die ik hier maak. Tot nu toe allemaal nog direct  lopend vanuit huis en telkens weer een andere route ontdekken. Voelt echt als puur geluk en vrijheid om in deze omgeving te wonen met zoveel rust en ruimte om ons heen.

Ursula, 22-2-2023

Ik zou van zoveel dingen foto's kunnen laten zien van de afgelopen weken. We hebben hier veel vorst gehad en daardoor ook veel mooie heldere dagen, de afgelopen dagen leek het zelfs wel lente...heerlijk! Dat betekent zoveel mogelijk buiten zijn. Een aantal mooie wandelingen gemaakt en in de tuin gewerkt. Kas is klaar , gras uitgestoken voor o.a. toekomstige tomaten en paprika's , leuke werk - tuinier-plekje gemaakt, maar natuurlijk ook lunch en thee in het zonnetje op verschillende plekjes in de tuin.

Natuurlijk gaat het binnen ook gewoon door  met o.a klusjes als in de gite werken en binnendeuren verven. Maar Ik vond het stiekem gewoon leuker om deze plaatjes te laten zien... hier zijn we natuurlijk voor gegaan !

Vive la France!!

Leon, 5-2-2023

-Hieronder enige foto's van de afgelopen weken. Opruimen, werkzaamheden, sneeuwplaatjes, enzovoort ...

Ursula, 5-2-2023

Naast het genieten van ons stukje grond en de hele omgeving ( waar we telkens weer nieuwe wandelpaden in de directe omgeving van het dorp ontdekken) , is het ook fijn om samen te klussen en stokbrood te eten. Leon heeft tijdens mijn afwezigheid flink gas gegeven. De kelder is helemaal leeggehaald  en de oude wijnfessen vol zure wijnen leeggegoten en opgeruimd ( zelfs Leon vond ze niet meer te drinken :-)). De trap naar de kelder op maat gemaakt en vast gezet, daar een vloertje gestort en weer veel opgeruimd. Inmiddels hebben we de badkamers afgewerkt met hout en een badscherm geplaatst, lampen opgehangen en hebben we geïnventariseerd hoeveel bruikbaar hout we nog hebben. Het houthok is leeggehaald en de vloer vernieuwd met pallets. Nu is Leon zich aan het oriënteren, waar, hoeveel en welke lengtes hout we moeten aanschaffen. terwijl we aan het sjouwen waren met behulp van kruiwagens moest ik geregeld aan de woorden van mijn schoonzus denken die in Portugal woont. "na 20 jaar met het hout in de weer, sjouwen, verplaatsen, vuur aanmaken en al die beestjes zijn we op een palletkachel overgegaan". Wij doen het nog maar drie maanden en ik denk alleen maar : "hout houdt ons heerlijk warm ( en fit) en dat begint al bij het slepen en sjouwen en we hebben de tijd.....rijkdom"!

Ursula, 5-2-2023

Januari stond voor mij in het teken van de geboorte van mijn kleindochter Noë. Op 10 januari ben ik per trein van af Dijon naar Rotterdam gegaan. Van deur tot deur ben je dezelfde tijd kwijt in vergelijking met reizen per auto. De netto reistijd in de treinen zelf is bij elkaar 4 uur en 20 minuten. Met een boek, Zweedse puzzel, podcasts en een kop thee vind ik het een zeer ontspannen manier van reizen.

11 Januari is het piepkleine meisje geboren. Een wondertje dat het vanaf haar geboorte per keizersnede, heel goed doet. Wat een vredig en lief kindje. Mooi om het van dichtbij mee te mogen maken. Omdat het zo goed gaat met het prille gezinnetje was het voor mij makkelijker weer terug te gaan naar Champlitte. Want ook al vond ik het fijn om vrienden en familie weer te zien, ik had weer zin in ons nieuwe leven. Ook omdat Leon vanuit Frankrijk verslag deed van het besneeuwde landschap en ik onze houtkachel vanaf de foto's bijna kon ruiken. Hij is me komen halen en we deelden, hoe ongelofelijk snel we aan de rust van het platteland en het dorpsleven gewend zijn geraakt.

Leon, 08-01-2023

Vandaag weer eens in de oude administratie zitten spitten van Frank de Vries (de vorige eigenaar). Vond er een leuke foto, zoek de verschillen...

Ursula, 30-12-2022

De eennalaatste dag van het  jaar 2022 lijkt me een mooi moment om weer eens een bericht te plaatsten.  

Na het bezoek van vriendin Annelies kwam mijn zoon Tim langs. Hij kwam met helder koud weer aan, maar heeft in een paar dagen ook nog grijs weer, vorst en 12 gr zon meegemaakt. We hebben samen een nieuwe wandelroute ontdekt in de directe omgeving en waren beiden onder de indruk. Daar in tegen vond hij het dorp grijs en saai. Volstrekt normaal voor de levensfase waar hij in zit, wij zelf gaan steeds meer houden van deze plek. Het pure en rouwe randje aan het leven hier, zonder opsmuk, bevalt ons tot nu toe erg goed. 

Het was dan ook dubbel voor ons om voor een paar dagen terug te gaan naar Nederland. Natuurlijk leuk om familie en vrienden te bezoeken, maar heerlijk in onze rustige bubbel blijven had voor ons ook een prima optie geweest. Voor het echte missen van mensen , dingen en plekken in Nederland was het gewoon nog te vroeg. We hebben de dagen dan ook gecombineerd met praktische zaken, zoals ophalen van markplaats aankopen en andere spullen die we besteld hadden. Er valt in Frankrijk nog veel te ontdekken o.a. de Franse site voor tweedehands spullen ( onze favoriete manier van geld uitgeven) "Le bon coin". Maar ook wat een goede en goedkope manier is om dingen te laten bezorgen.

Eenmaal thuis, want zo voelt Champlitte best al, hebben de spullen een plek gekregen net als alle indrukken die we hebben opgedaan. Gisteren zijn  Roos ( dochter van leon) en Mitch aangekomen om hier een paar daagjes lekker te ontspannen en te genieten. Zo leuk om ook van hen te horen dat het huis zo fijn en gezellig aanvoelt.

Mitch is vandaag de held van de dag. Hij is onze eigen Mitch Hof en is als eerste de koude Salon, achter ons veld, ingegaan! Wie volgt hem ?

Leon, 13-12-2022

Een heerlijke dag hier. Annelies is op bezoek en maakt heel mooie foto's. 

Hieronder: na een paar uur buffelen, weer een baaltje voor de stort.

Ursula en Evi (4 december 2022)

Leon, 04-12-2022

Inmiddels drie weken echt hier: in Champlitte.

Evi, de dochter van Urs is hier afgelopen week (geweest). Zij is onze eerste echte gast! Gezellig en weer nieuw beeldmateriaal. De foto's hieronder zijn dus door haar gemaakt.

Overigens... weer veel gedaan deze week, met soms niet het gewenste (internet) succes. Maar, komt goed.

Voor de mannen onder ons: morgen ga ik een zeis kopen. Een echte zeis!! Ik kan wrs niet slapen vannacht.

Ursula, 26-11-2022

In huis hebben onze spullen een leuk plekje gekregen en zijn de meeste dozen uitgepakt. Het voelt gezellig en vertrouwd.

Buiten zijn we ook bezig geweest om de schuren uit te zoeken en onder de overkapping is het inmiddels ook opgeruimd. Voor nu is het best knus met de lampjes die Leon heeft opgehangen. In het voorjaar gaan we daar verder mee aan de slag.

Verder zijn we lekker bezig met snoeien en hout verplaatsen en opruimen, zie de filmpjes. Heerlijk buiten werken en dan einde van de dag voldaan bij de kachel kruipen....zennnn!

Leon, 21-11-2022

Leon, 20-11-2022

Zondagmorgen: heerlijk fris en zonnig.

Tijd voor een ochtendwandeling (en daarna langs de bakker ;-). Een hele mooie ronde ontdekt: Le sentier de pierres seches.

Het Rode stipje hieronder is de locatie van ons huis (we wonen bijna in de kerk ;-). Geel is ongeveer ons terrein.

Ursula, 18-11-2022

Heb ik nu echt pas vier dagen geleden voor het laatst geschreven. Hoe is dit mogelijk? Hoe kunnen we zoveel gedaan hebben in zo'n korte tijd.

We zijn inmiddels verhuisd, al onze spullen zijn nu in Champlitte en het huis in Capelle staat op naam van fijne nieuwe bewoners ( die de omgeving en het huis net als wij weten te waarderen). Alles is voor spoedig gegaan en in de verhuiswagen was zelfs nog ruimte over....als ik dat geweten had :-)

Van te voren hadden we afgesproken dat we niet gejaagd uit gingen pakken en met druk aan het werk zouden gaan. Dit is namelijk niet iets tijdelijks, iets dat af moet. Nee dit is een andere vorm van leven, een leven waarin we de tijd hebben. Daar moeten we dus nog aan wennen, want we gaan maar door. Nog even 4 dozen, nog even de rolgordijntjes, nog even dat schoonmaken, nog even lampen ophangen, gordijn inkorten, bed in elkaar zetten en, en, en....

Het huis is warm en gezellig van zich zelf en met onze spullen wordt het steeds meer wij. Dit geeft ons de energie om door te rommelen, met als gevolg dat we nu het gevoel hebben hier al veel langer wonen.

Tussendoor snoei ik weer een stuk van de verwilderde druiven ranken en loopt Leon een ronde over ons landje. Lopen we steeds door andere straatjes richting de bakker en zijn we vandaag naar Grey geweest voor een internet aansluiting.

Het is 20 minuten rijden naar de plaats Grey, waar eigenlijk alles is wat we nodig hebben inclusief een zwembad voor Leon. Dagelijks zwemmen zal gewijzigd worden in hopelijk een paar keer per weekbanen trekken in dit zwembad. Voorlopig is er nog genoeg te doen zodat hij voldoende lichamelijke inspanning zal hebben. Dit is natuurlijk nodig als tegenhanger van de stokbroden, Franse kazen, wijnen en heerlijke patisserie!

Ursula, 14-11-2022

Na 5 dagen van ruimen en schoonmaken en vooral veel sjouwen zijn we trots op wat we met z'n tweetjes voor elkaar hebben gekregen. Alle kamers zijn leeg, schoon en er staan zelfs al kasten in voor kleding. Tussendoor hebben we genoten van het stokbrood aan de keukentafel, een mooie wandeling om het dorp en  eten in het gezellige brocante cafe. Dit super leuke eetcafé is van een  Beligische stel, waar we gelijk een leuk gesprek mee hadden. Misschien ga ik haar helpen, zo kan ik de Franse taal sneller leren en zij kunnen geregeld een paar extra handen gebruiken.

We zijn 4 x met afgeladen bus en aanhanger naar de gemeentewerf voor grofvuil geweest. Daar werkt een toffe meid, die enorm behulpzaam is en haar best doet om Engels te spreken. Ze zegt zelfs :"tot ziens", wanneer we wegrijden, zo grappig.

Zaterdag laten we ons huis in de mist achter, aangezien we de rest van onze spullen moeten ophalen en de overdracht van het huis in Capelle plaatst vindt. Met iets van frisse tegenzin rijden we door het steeds zonnig wordende Frankrijk op weg naar Nederland.  We nemen weer een andere route en deze leidt ons door prachtige herfstkleuren en heuvels richting België. In de auto merken we dat we al aardig aan het verfransen zijn, onze kleding en mijn haar ruiken namelijk al naar verbrand hout.  Want ook wij stoken net als de rest van het dorp grotendeels op hout.

Terwijl we over de winter in Champlitte  fantaseren , schudden we elkaar nog even wakker: " eerst nog een paar dagen in pays-bas aan de bak"!

Ursula, 8-11-2022

Zondag zijn we om 5.30 vertrokken met een vol busje en aanhanger. Het was heerlijk rustig op de weg, dus de reis verliep ontspannen.  We hebben het laatste stuk vanaf Nancy anders gereden en het stukje tol overgeslagen. De route langs Toul en Neufchateau rijdt fijn en de omgeving is erg mooi. Wij verbazen ons steeds weer over de ruimte die we in Frankrijk ervaren.

Na een rondleiding met uitleg over de  technische kanten van ons huis, mochten we de bus al uitladen en alle spullen binnen zetten. Voor het eerst was het een koude herfstdag en het was echt heel fijn om ons bij de houtkachel op te mogen warmen. Sophie ( een van de eigenaressen ) nodigde ons uit om binnen te slapen ipv in ons busje. We hebben het aanbod dankbaar aangenomen.

Maandag werden we voor het eerst wakker in ons huis, met een mooi uitzicht over ons stukje grond. Soms knijpen we elkaar,  omdat het nog wat onwerkelijk lijkt. Het huis en de omgeving voelen nog steeds net zo goed als afgelopen zomer, toen we de beslissing maakte om hier te gaan wonen.

Enfin, het eerste plan van aanpak werd gemaakt. Leon naar notaris en ik mouwen opstropen om de keuken aan te pakken. Het huis hebben we gekocht met de overeenkomst dat wij het zouden opruimen en de bruikbare spullen zouden houden. We hadden geen idee wat we aan zouden treffen....het blijkt heel erg veel te zijn en ook nog eens alles in meervoud.

Ik overdrijf graag, maar deze voorbeelden zijn reëel:

20 pakken koffie, 8 flessen wc-eend, 30 wijnglazen, 10 flessen shampoo, 10 pakken popcorn, kasten vol beddengoed , 4 koffiezetapparaten en ga zo maar door. Dit houdt in dat veel over de datum is en weggegooid moet worden, veel onbruikbare spullen naar grofvuil gaan, we spullen apart zetten voor mensen uit het dorp en ook spullen opslaan om eventueel later te gebruiken in  de gite.

Sjouwen, ruimen ,verplaatsen en schoonmaken en tussendoor stokbrood eten in onze gezellige keuken. We zitten vol adrenaline om deze eerste fase goed door te komen en genieten volop! 

Ursula 25-10-2022

Het is nu aftellen tot 6 november, dit is de dag waarop wij met ons volgeladen busje en aanhanger naar Champlitte gaan. Na maanden zien we ons huis dan weer in het echt i.p.v. op de video ( onderstaand). Maandag 7 november krijgen we dan officieel de sleutel bij de notaris.

Tot die tijd gaan we rustig door met spullen uitzoeken, opruimen, demonteren en inpakken. Tussendoor genieten we van het heerlijke herfstweer en spreken we af met familie en vrienden, niet als afscheid maar als begin van een nieuwe fase.

De woonkamer heeft de leefruimte van een Tini house gekregen met centraal de eettafel als bureau van het immigratiekantoor. Naast de logistieke organisatie , moeten ook vele administratieve dingen geregeld worden. Dit is een grote leerperiode aangezien alles in Franrijk net iets anders gaat. Met name Leon verdiep zich in zaken zoals, zorgverzekering, inboedel-, opstal- en aansprakelijkheidsverzekering, Frans kenteken, energie en internet. Dit houdt in formulieren invullen, documenten opvragen, inscannen en telefoontjes plegen.

Leon 30-09-22:

Eerste beelden van ons 'verhaal'. Het verkoopmateriaal van de makelaar.

drone video

foto's